Brainstormen over het kerstpakket
Onlangs was ik bij mijn familie weer eens, het was inmiddels al een tijdje geleden. Ik woon sinds een jaar of zeven op mezelf in een stad die toch wel een eindje af is van waar mijn ouders wonen en door de jaren heen heb ik gemerkt dat ik ze veel minder op zoek. Ik denk dat dat ook wel logisch is, je krijgt toch steeds meer je eigen leven natuurlijk. De bedoeling is ook van beide kanten om los te laten en daar zijn we allemaal op onze eigen manier mee bezig natuurlijk. Ik heb het vaak gewoon veel te druk om zo vaak langs te komen en inmiddels beperkt het zich tot eens in de maand, of in de twee maanden. Dan is het wel altijd extra leuk natuurlijk, je hebt elkaar veel te vertellen omdat je elkaar zo lang niet hebt gezien. Zeker leuk als, zoals afgelopen weekend, mijn twee broers er ook zijn. Dan zitten we met z’n allen aan de keukentafel en komen de verhalen wel los. Dit keer vertelde mijn broer over het kerstpakket dat hij voor het hele bedrijf waar hij werkt, en dat zijn toch al gauw zo’n tweehonderd mensen, moet regelen. Hoewel hij nóg zelfstandiger is dan ik vroeg hij toch advies over deze kwestie, aangezien hij echt niet wist wat een goed kerstpakket is om te geven aan zoveel verschillende, uiteenlopende mensen. Mijn vader vertelde hoe blij wij altijd waren als hij en mijn moeder thuis kwamen vroeger met hun kerstpakket, dat we het vol enthousiasme met z’n allen gingen uitpakken. Het leukste is dat natuurlijk, maar hou maar eens iedereen tevreden. Mijn moeder kwam met het idee dat hij wel een soort coupon kon doen, dat zijn collega’s via het internet allemaal zelf konden uitkiezen wat ze als kerstpakket willen hebben. Het haalt een deel van de charme weg, maar geeft hen wel de keuzevrijheid waarmee iedereen uiteindelijk toch ook tevreden is.